Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa Pracowników Państwowych jest najstarszą spółdzielnią mieszkaniową na terenie Lublina. 16 czerwca 1925 r. urzędnicy Urzędu Wojewódzkiego, Starostwa, Izby Skarbowej, Powiatowego Urzędu Ziemskiego, Okręgowego Urzędu Miejskiego, Dyrekcji Poczty i Telegrafu oraz wielu innych urzędów z Lublina powołało do życia Spółdzielcze Stowarzyszenie Budowlano-Mieszkaniowe Urzędników Państwowych w Lublinie. Zostało ono zarejestrowane 27 czerwca 1925 r. pod nr 351/25 w Sądzie Okręgowym w Wydziale Rejestru Handlowego.

Celem Spółdzielczego Stowarzyszenia Urzędników Państwowych było zapewnienie swym członkom dogodnych i stałych mieszkań dla własnego użytku na prawach użytkownika lub własności oraz terenów pod budowę domów.

Pierwszym prezesem zarządu był inż. Adam Kaniowski, sekretarzem dr Wiktor Horodyski, skarbnikiem Lucjan Pełczyński. W skład Rady Nadzorczej Stowarzyszenia wchodzili: Stanisław Mostowski, Bronisław Szwarczyk, Roman Skalski, Stanisław Szramowicz i inni.

W okresie pierwszych 11 lat działalności Spółdzielnia wybudowała i oddała do użytku swoim członkom trzy kamienice: przy ul. Narutowicza 71, Solnej 5 i Chopina 8. Zakupiła też z majątku państwowego „Dziesiąta” (włączonego później do miasta) 116 parcel budowlanych o ogólnej powierzchni 17 ha 2.940 m2 za cenę 65.000 zł i parcele te – o powierzchni od 1.300 do 2.000 m2 przydzieliła członkom. Na parcelach tych pobudowano szereg domków jednorodzinnych przy pomocy kredytów z Państwowego Funduszu Budowlanego i z funduszów własnych członków spółdzielni.

Spółdzielnia kupiła również z państwowego majątku Ruda Czechowska pod Puławami 33 parcele o powierzchni od 1.500 do 2.000 m2 na letniskową kolonię urzędniczą, które przydzielono członkom. Działki te zostały zabudowane z funduszów własnych zainteresowanych członków. Jak wynika z powyższego, działalność spółdzielni nie ograniczała się tylko do budowy domów mieszkalnych.

Budowę pierwszego budynku przy ul. Narutowicza 71 rozpoczęto w październiku 1925 r., a zakończono w grudniu 1927 r. Dom ma trzy piętra i mieści 17 mieszkań. Budowany był w okresie wysokich cen robocizny i materiałów budowlanych. Koszt budowy wyniósł 523.691 zł. Na 76 proc. kosztów budowy została przyznana pożyczka z BGK, która była spłacana w ratach.

Budynek przy ul. Solnej 5 rozpoczęto we wrześniu 1927 r., a zakończono w marcu 1930 r. Na budowę tego domu BGK przyznał kredyt na pokrycie 65 proc. kosztów budowy. Członkowie wpłacali wkłady w wysokości 20 proc. ceny kosztorysowej. Resztę kosztów budowy sfinansowano z pieniędzy nabywców parcel na „Dziesiątej” pod Lublinem i w Rudzie Czechowskiej pod Puławami. Ogólny koszt budowy wyniósł 429.108 zł.

Budowę domu przy ul. Chopina 8 rozpoczęto w maju 1930 r. i do lipca 1931 r. wybudowano tylko parter z powody braku środków finansowych. W sierpniu 1932 r. wznowiono budowę, którą zakończono całkowicie w sierpniu 1933 r. Ogólny koszt budowy wyniósł 611.600 zł. BGK przyznał kredyt w wysokości 440.000 zł, czyli 72 proc. kosztów budowy. Wzniesiono czteropiętrowy budynek z 25. mieszkaniami.

Następne budynki budowane były dopiero od 1960 r. Prawie wszystkie budynki Spółdzielni znajdują się w śródmieściu Lublina. Początkowo spółdzielnia miała swoja siedzibę w budynku przy ul. Chopina 8. Od 2000 r. biuro Spółdzielni mieści się przy ul. Granicznej 23 w Lublinie.

W 2000 r. Spółdzielnia obchodziła jubileusz 75-lecia swojej działalności. Z tej okazji odznaczono odznaką ,,Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego” 14 członków Spółdzielni.

W dniu 30 maja 2000 r. Spółdzielnia nasza została także odznaczona przez Krajową Radę Spółdzielczą odznaką ,,Zasługi dla Spółdzielczości”.

Ostatni budynek oddany był do użytku w 2000 r. Od tego czasu Spółdzielnia z uwagi na brak placów pod budowę w śródmieściu Lublina zajmuje się jedynie administrowaniem wybudowanych do tej pory budynków.